หนุ่มมาเลฯ โพสต์ร่ายยาว เสียใจที่แต่งงานกับสาวไทย ซัดขี้เกียจตัวเป็นขน วันๆสนใจแต่ปาร์ตี้ ชาวเน็ตดึงสติอย่าเหมารวม
เมื่อวันที่ 13 ตุลาคม 2565 ชายชาวมาเลเซียคนหนึ่ง ได้โพสต์ลงกลุ่มเฟซบุ๊ก Tantan Confessions Malaysia บรรยายถึงความเสียใจของเขา ต่อการแต่งงานกับผู้หญิงไทย
เขาเขียนเล่าว่า เมื่อ 8 ปีก่อนได้พบกับแฟนสาวชาวไทย ซึ่งต่อมาพวกเขาได้แต่งงานและมีลูกด้วยกัน พร้อมทั้งเผยถึงภาระผูกพันทางการเงินที่เขาต้องรับผิดชอบด้วยเงินเดือน 9,000 ริงกิต แบ่งเป็น ค่างวดบ้าน (2,500 ริงกิต) ส่งเงินให้ครอบครัวของภรรยา (1,000 ริงกิต) ค่าธรรมเนียมโรงเรียนอนุบาลของลูก (600 ริงกิต) ค่างวดรถ (800 ริงกิต)
หลังจากคลอดแล้วภรรยาของเขาพาลูกกลับประเทศไทย และไม่ได้กลับมาจนถึงเดือนเมษายนของปีนี้ เนื่องจากการล็อกดาวน์ 2 ปี “หลังจากที่เธอกลับมา ผมยังต้องทำทุกอย่างด้วยตัวเอง ไม่ว่าจะเป็นวีซ่าของเธอ การหาโรงเรียนให้ลูก และแม้แต่ซื้อของกิน”
เขายังอ้างด้วยว่าเขาต้องทำงานบ้านทั้งหมด เช่น ซักเสื้อผ้าและถูพื้น เนื่องจากภรรยาของเขาไม่ยอมทำ “ทุกอย่างกำลังรอให้ผมจัดการคนเดียว ทั้งหมดที่เธอทำคือทำอาหารไทยที่เธอชอบ” ที่เลวร้ายไปกว่านั้น ชายผู้นี้อ้างว่าภรรยาของเขาไม่ยอมที่จะทำใบขับขี่ แล้วก็ขี้เกียจเกินกว่าจะเดินไปที่มินิมาร์ทที่ใกล้ที่สุดเพื่อซื้อของชำ
ชายคนนั้นยังตัดพ้อด้วยว่าเนื่องจากงานและความรับผิดชอบของเขา ทำให้เขาแทบไม่มีเวลาให้ตัวเองเลย โดยเขาทำงาน 12-14 ชั่วโมงต่อ และทำงานถึง 6 วันต่อสัปดาห์ (รวมการทำงานล่วงเวลา) ยิ่งไปกว่านั้น เขายังต้องเป็นคนพาลูกไปโรงเรียนในตอนเช้า และไปรับลูกตอน 5 โมงเย็น
“ครอบครัวของเรามีทุกอย่างที่ต้องการ แต่เธอก็ยังไม่พอใจ ทั้งหมดที่เธอคิดคือการกลับไปประเทศไทยเพื่อปาร์ตี้กับเพื่อนๆ เธออายุเกือบ 30 ปีแล้ว และมีลูกแล้ว แต่เธอกลับไม่รู้วิธีคิดแบบผู้ใหญ่ได้ยังไง!”
เจ้าของโพสต์ทิ้งท้ายไว้ว่า แรงกดดันในการทำงานของเขาสูงมาก อีกทั้งเขายังต้องดูแลลูกและทำงานบ้าน แต่เมื่อไหร่ก็ตามที่เขาบอกครอบครัวเกี่ยวกับปัญหาที่เกิดขึ้น สิ่งที่ได้รับกลับมาคือความเย็นชา และเยาะเย้ยเขาที่แต่งงานกับผู้หญิงไทย
ทั้งนี้ โพสต์ดังกล่าวได้สร้างกระแสฮือฮาในหมู่ชาวเน็ต โดยพวกเขาแสดงความคิดเห็นหลายประเด็นเกี่ยวกับเรื่องนี้ บางคนบอกว่าไม่เกี่ยวอะไรกับสัญชาติของผู้หญิงคนนั้นเลย เว้นแต่อาจจะเกี่ยวกับการเลี้ยงดูของเธอ ในขณะที่คนอื่นๆ แนะนำให้หย่ากับผู้หญิงคนนั้น หากความพยายามในการสื่อสารทั้งหมดไม่ประสบผลสำเร็จ และยังต้องมีลูกเล็กๆ อยู่ในความดูแล